سهام عدالت، هياهو براي هيچ!

چند روز است كه در شهر ما يكي از ارگان‌ها می‌خواهد همايش پياده روي بر گذار كند و هر روز مردم جلوي محل ثبت نام در سرماي استخوان سوز صف‌های طولاني تشكيل می‌دهند. البته نه به خاطر ورزش و سلامتي يا شركت در يك حركت اجتماعي، بلكه فقط به خاطر بردن يك پرايد! مردم يك شهر كوچك و روستاهاي اطرافش نااميد از همه جا و به اميد بدست آوردن يك پرايد چند ميليون توماني هر روز به باجه‌های ثبت نام هجوم می‌آورند و حتي بر سر آن نزاع و درگيري هم پيش می‌آید.

ديدن اين صحنه‌ها مرا به ياد طرح سهام عدالت انداخت؛ چند سال پيش هم مردم براي بدست آوردن سهمي از عدالت صف‌های طويل تشكيل می‌دادند. راستش من خودم هم جزو آن چند ميليون ايراني بیچاره‌ای بودم كه سهام عدالت دريافت كردند. آن زمان آقاي رئيس جمهور در تبليغات انتخاباتی‌اش می‌فرمودند اين سهام را می‌دهیم كه مردم بيچاره مقداري گوشت و ميوه براي خانواده‌شان بخرند. اما الان اين سوال پيش می‌آید كه با چهل هزار توماني كه هر دو سال یک‌بار پرداخت می‌شود (يا نمی‌شود) روزانه چند ميلي گرم گوشت و ميوه می‌توان خريد؟ آيا سهم من و امسال من از عدالت شما فقط چهل هزار تومان است؟ آيا سو استفاده كردن از شرايط مردمي كه براي نجات خويش به هر چيزي چنگ می‌زنند روش جوانمردانه‌ای براي پيروزي انتخاباتي است؟ آيا اين هياهو براي هيچ نيست؟