یکی از اقشاری که در مملکت به اصطلاح اسلامی ما مورد ظلم روز افزون واقع می‌شود، قشر مستضعف معلول است. قشری که برای خدمات رسانی به آنان سازمان عریض و طویل بهزیستی ایجاد شده است. اما با توجه به فعالیت لاک پشت‌وار این سازمان، به نظر می‌رسد تنها قشری که از این سازمان سود می‌برد، کارمندان محترم سازمان بهزیستی باشند. در واقع این سازمان نه قدرت حمایت جدی از معلولین را دارد و نه میلی به انجام این کار نشان می‌دهد. به عنوان مثال قانون مناسب سازی معابر و اماکن عمومی، همه‌ی سازمان‌ها و اماکن را ملزم می‌کند که ساختمان‌ها و معابر خود را برای استفاده‌ی معلولین مناسب سازی کنند و متولی نظارت بر این کار را سازمان بهزیستی قرار داده است. ولی این سازمان نشان داده قدرت و جدیت لازم برای فشار آوردن به سازمان‌های دولتی و خصوصی را ندارد تا بتواند این قانون را اجرا کند. و یا در جایی دیگر ادارات دولتی ملزم شده‌اند تا 3 درصد از کارمندان خود را از میان معلولین انتخاب کند. اما ادارات دولتی یا علناً از اجرای این قانون سر باز می‌زنند و یا با گنجاندن عبارت...